Dag 19 02-06-2011 van Le Verdon sur Mer naar Hourtin-Plage

Hemelvaartsdag. Vandaag is de eerste communie van Martijn, kleinzoon van Wiel. Natuurlijk is het jammer dat we er niet bij kunnen zijn, maar Martijn weet  zeker dat we in gedachten bij hem in de kerk zijn en zien hoe hij zijn eerste communie ontvangt.  Wiel heeft om negen uur vanmorgen al naar hem gebeld, maar er werd niet opgenomen. Vanmorgen heeft hij een mailtje getuurd en tussen de middag even gebeld naar zijn dochter en Martijn om te feliciteren.

Het opstaan gaat vanmorgen voor mij heel moeilijk. Hoor Wiel wel stommelen en douchen, maar ik krijg de ogen niet open. Uiteindelijk word ik toch op een hele fijne manier wakker gekust. Is heel plezierig. Terwijl Wiel op zijn gemak naar de bakker loopt, zit ik even te schrijven. Mijn lichaam is moe. Het is hier geen plaats om een dag te verblijven en te koud om aan het strand te liggen. Dus besluiten we op ons gemak te vertrekken en rustig een stukje verder te trekken.

(op verzoek van de kinderen ook een foto van mij)

(Aanduiding Jacobsroute Haarlem)

Om 20 over tien vanmorgen vertrokken. We vinden al snel de goede weg, een fietspad door de duinen en helemaal beschut. Voor het eerst zien we ook weer de sticker van de Jacobsroute en dat scheelt heel veel zoek- en kijkwerk. De sticker staat op bruine paaltjes met een blauwe bovenkant beschilderd, dus duidelijk overal zichtbaar. Ik geef Wiel aan echt morgen een rustdag nodig te hebben. Mijn lichaam is moe, ik voel het met fietsen. Liefst had ik er twee, maar ik ben niet alleen die dat beslist.  We liggen genoeg voor op ons schema, wat dat aangaat kan het zeker. Afijn we zien wel.  Misschien denk ik er morgen anders over!!! Wiel heeft totaal geen last van die moeheid, maar daarom is hij ook vast 3 jaar jonger en een man .

Het fietspad door de duinen moet je je niet voorstellen zoals bij ons. Het is helemaal afgeschermd door bossen. Er staat een harde wind, waar we totaal geen last van hebben en heel plezierig rijden. Het lijkt alsof we door de bossen van Vijlen rijden alleen zonder heuvels vandaag, heel plezierig. In Soulac-s-Mer staat een kopie van het Vrijheidsbeeld. Zal wel te maken hebben met de bevrijding van de tweede wereldoorlog door de Amerikanen die hier ook zijn geland. Omdat ik weet dat het maar 51 km. rijden is, gebruik ik mijn middelste  verzet, waardoor het makkelijker fietsen is.

We rijden ook niet hard en ik heb ruimschoots de tijd om mooie foto´s te maken. Wat dat aangaat heeft Wiel altijd engelengeduld. Tijdens een van die momenten, Wiel is net mij en de fietsen aan het fotograferen, vloog er een prachtig bruin met gele streepjes  gekleurde vlinder op  mijn been en bleef nog zitten ook. Wiel probeerde maar te een foto te maken, maar helaas het toestel stond niet aan. Jammer, het was heel bijzonder.

Vlak voor we aankomen in Hourtin-Plage zie ik een Ree de weg over springen. Wiel kon het net niet zien. Frappant vind ik het dat ineens allemaal dieren verschijnen die je anders zelden of nooit ontmoet. Want ook dat vlindertje heb ik nooit eerder in die tinten gezien en er staan er heel wat op mijn website.

(Dit soort nesten zien we onderweg overal in de dennen. Nooit eerder gezien en Wiel dacht aan wespen, ik aan vogels. Wie het weet mag het schrijven)

In Hourtin-Plage komen we eerst op een camping met hotel terecht. Er is wel wifi in het hotel, maar moet extra voor worden betaald. Op een of andere manier staat het ons ook niet aan en we zoeken verder. Bij navragen blijkt de plaatselijke groenteman appartementjes te verhuren. We boeken gelijk voor twee nachten. Veel ruimte en alle vrijheid. Verse koffie en een koffiezetapparaatje maken dat Wiel eindelijk weer eens fatsoenlijk kop koffie kan drinken en geen vingerhoed koffie voor 2.50. Dat betaal ik ook voor thee, maar dan is het een pot waar 2 of 3 kopjes uitkunnen. Wiel mist zijn Etappe hotels, daar had hij heerlijke koffie. Helaas  kun je die  ook niet onder je arm op de fiets meenemen.  Een heerlijk beschut balkon, met zelfs een wasmachine. Heb ik daar gisteren al die moeite voor gedaan door met de hand de was te doen.

Het is heerlijk om eens even zelf wat lekkers te maken, simpel en eenvoudig en niet veel goedkoper, maar wel lekkerder als menig restaurant. Hourtin-Plage is een heel klein badplaatsje met wat winkeltjes, een grote camping en 1 hotel erbij. Het plaatselijke bankje bestaat uit een houten keetje van 2x1 met een pinautomaat.  Na het eten lopen we naar het strand, 100 mt. van ons appartement vandaan. Het is vochtig en in de verte zie je de mist opkomen. We blijven er bijna een uur, maar de zon gaat toch later onder dan we dachten. De zee levert nu al prachtige plaatjes op met surfers en stralen van de zon over de zee.  Toch blijven we niet wachten op zonsondergang. Het wordt steeds vochtiger en kouder. Morgen gewoon wat later gaan kijken.

Vanmorgen had Wiel zijn kleine teen tegen het bed gestoten. Normaal hoor ik dan wel een en ander, maar om mij niet wakker te maken hield hij zich muisstil. Af en toe zei hij vandaag dat zijn teen pijn deed, maar als we vanavon kijken is de teen van onderen en boven helemaal blauw. Wiel denkt dat het licht gekneusd is, omdat hij er nog aan kan trekken. Niet gebroken dus. Slaap lekker voor straks.

(Bij de onderste twee foto's staat de horizon iets scheef. Ik had ze weg kunnen laten, omdat ik hier niets recht kan zetten, maar ze waren toch te mooi om weg te laten)

Gereden kilometers  51.21 in 5 uur. Gemiddelde snelheid 17.15  km.p. uur.