Dag 33 16-06-2011 van Santo Domingo de la Calzada naar Burgos

Vandaag wordt voor ons beiden echt een test. Op een slaapzaal met 26 mensen en alle ramen waren weer potdicht gedaan. Gevolg; allebei slecht geslapen met geïrriteerdheid als gevolg. In mijn matras was een veer gesprongen, waardoor je verkeerd gaat liggen, wat weer rugpijn tot gevolg had. Na het opstaan, vluchten we eerst naar buiten voor frisse lucht en proberen elkaar een beetje op te peppen. Als we weer boven komen om in te pakken strekt net mijn bovenbuurman zijn benen buiten bed en ik krijg zijn voet midden in mijn gezicht. Niet erg fris en pijnlijk, al kon hij er niets aan doen. Gisteravond lag ik al in bed toen hij er in kroop. Met angst en beven lag ik naar het bovenbed te kijken. Een half uur lang schudde zijn bed heen en weer voor hij eindelijk de ingang van zijn slaapzak had gevonden en iedere keer zei ik tegen Wiel dat hij er nog door zou zakken. Op gegeven moment raakte ik in paniek en ging op de rand van mijn bed zitten tot hij klaar was.

Als we na het inpakken ontdekken dat Wiel zijn pet is verdwenen, pak ik alles weer uit. Nergens te vinden en dat terwijl hij echt aan dat ding gehecht is geraakt. Gisteravond zei hij nog dat hij in Holland dat ding bleef dragen. Overal gezocht en gevraagd, maar niet gevonden. Ik geef hem mijn pet. Draag het ding tegen de zon, maar ben er niet echt aan gehecht.

Om 8.15 u. vertrekken we. Het ontbijt hebben we gegeten bij het cafeetje naast de Auberge, waar we gisteren nog vlug alle op internet mochten zetten. We moesten opnieuw een keuze maken. Wilden we voor Burgos nog een keer overnachten, dan konden we de aangegeven route nemen, die vandaag tientallen kilometers omrijden waren of de N120 afrijden en dan 2 dagen in Burgos blijven. Wiel mag beslissen en ik wil graag Burgos goed bekijken. Heb er vaal over gezien en gelezen, maar dat is anders dan het met eigen ogen zien. We zitten nauwelijks op de fiets en zijn de brug overgereden of we zien een aantal ooievaarsnesten op palen staan. Ze vliegen af en aan om hun jongen te voeden.

Rond tien over negen passeren we de grens van Burgos. De omgeving veranderd totaal. Veel landbouw afgewisseld met papavervelden gemengd met grote bossen klaprozen. De druiventeelt is totaal verdwenen. In Belorado wilde we in het stadje koffiedrinken, maar door omleiding misten we de afslag en zijn wat verder doorgereden tot buiten het stadcentrum.

Achteraf een hele goede beslissing geweest om de N120 te nemen. De beklimmingen zijn zwaar genoeg geweest van 645 mt. tot 1150 mt. hoogte bij Puerto de la Pedraja. Hier staat een hele oude kapel, niet meer in gebruik, al staan er heel verloren nog drie beelden in. Hier stond ook de politie met z’n zessen te overleggen. Later zagen we ze verscholen staan om bekeuringen uit te delen. Ik moet eerlijk zeggen dat zowel de auto’s als vrachtwagens soms als gekken de bergen afrijden. We voelen ons niet altijd even rustig op deze weg. Een aantal bergen stijgt toch weer tot zo’n 7%. Hadden we de andere route genomen, waren en zelfs beklimmingen bij tot 14%. Ik weet niet of onze elektrische fietsen dat hadden aangekund. Het was zo al zwaar genoeg om te fietsen.

Bij Tasantes zien we een kapelletje helemaal ingebouwd in de rotsen. Er staan een paar vervallen huizen en het verbaasd me eigenlijk dat het plaatsje op de kaart voor komt. Ter hoogte van Santovenia de Oca beslissen we opnieuw dat we de N120 aan blijven houden. We zijn net een tijd aan het afdalen en kunnen daardoor makkelijk Burgos bereiken. Gaan we de aangegeven route volgen dan kunnen we het echt vergeten met de accu’s. Vlak voor Burgos gaan we de route van de wandelaars volgen. Op die manier weten we beter de weg naar het centrum te vinden. Rond half vier komen we aan. Het eerste rijden we naar de Auberge. Hier mogen we geen twee nachten blijven en om morgen verder te trekken en deze mooie stad niet te bekijken zou echt zonde zijn. Dan maar een hotel gezocht. Natuurlijk duur, maar dat compenseren we lekker met twee brooddagen. Geen probleem. Vanmiddag hadden we nog warm gegeten, evenals de laatste week, dus is het ook weer heerlijk om gewoon in de supermarkt kaas, brood en toetjes te halen. We komen deze reis zeker niet om van de honger.

We hebben een schitterend hotel, midden in het centrum, bijna naast de kathedraal. Na het douchen de stad ingegaan, teveel gewandeld, waardoor de voeten en rug weer behoorlijk in de knoei zitten bij ons allebei. Bij een schitterend monument ga ik letterlijk in het gras liggen om van alle kanten foto’s te maken. Helaas was het gras niet schoon en droog, maar modderig, dus mijn enige nette broek weer uit moeten wassen. Loop ik op mijn vrije dag morgen nog in een fietsbroek rond. Daarna boodschappen gedaan en terwijl ik nu zit te schrijven is Wiel al onder zeil. Volgens Wiel denkt iedereen nu dat hij de hele dag loopt te fluiten, omdat ik de dag begin met pijn en eindig met nog meer pijn, maar het tegendeel is waar. Want ook Wiel heeft problemen met lopen, dus lijden we samen. Gedeelde smart kan ook leuk zijn. Hebben we direct wat om in te smeren bij elkaar. En dat we doodmoe zijn is geen wonder. Morgen dus uitslapen en genieten van onze vrije dag.

Gereden kilometers 74.07   gereden uren  7.15    Gemiddelde snelheid  15.52 km.p. uur.