Dag 18 01-06-2011 van St. Jean d’Angely naar Le Verdon sur Mer

Gisteravond nog het stadje St. Jean d’Angely bekeken en veel foto’s gemaakt. Er was zoveel te zien en alleen al van The Royal Abbey is zoveel te vertellen, dat ik dat later via Google wel aanvul. Van de naastliggende vroegere kathedraal staan alleen nog restanten, welke heel imposant zijn. In de naastgelegen kerk worden we verwelkomd door het Ave Maria, gezongen door Mario Lanza. Het maakte een diepe indruk op ons. Hier hebben we weer voor iedereen kaarsjes gebrand.

Op het moment dat ik een foto maak van het altaar schijnt door de achterliggende ramen een lichtstraal over de grond. Daarna door het stadje geslenterd en veel foto´s gemaakt. Oude huizen en mooie oude gebouwen met een hele geschiedenis achter zich, zoals het Hotel de Ville, het stadhuis. Het paleis van justitie en de Hallen. Jammer dat je alles niet recht kunt fotograferen door bomen of auto´s. Het zou nog imposanter zijn. Daarna naar de supermarkt en ontbijt plus lunch  voor morgenvroeg gehaald. We willen vroeg weg en in het klooster is geen ontbijt te krijgen. Rond 18 uur is de Kebabzaak als eerste open, andere restaurants openen hun deuren pas om 19 uur. Sla, tomaat en komkommer, kebab en frites, het smaakt verrukkelijk. Het laatste is niet mijn lievelingskostje, maar het zij zo. Er zijn geen aardappelen bij Kebab te krijgen. Het smaakt goed en de maag is gezond gevuld. Iedereen weer gerustgesteld of we wel genoeg en goed eten.

Vannacht had ik steeds hazenslaapjes. Mijn neus was verstopt. Om drie uur vannacht wordt Wiel wakker met verschrikkelijke rugpijn. Heb zijn rug ingesmeerd met mijn beroemde zalfje, die ook mijn knieën steeds heelt. Vanmorgen was zijn pijn verdwenen. Om zes uur vanmorgen krijgt Wiel een sms-je van Vodafone; welkom in Frankrijk. Zijn ze wel wijs, we zijn er al meer dan een week. Het enig voordeel is dat we opblijven en na ons ontbijt om 20 over zeven al op de fiets zaten. Het is een lange tocht naar Royan. Een uur later zijn we via allemaal Caubergjes en Frombergen in St.

Arc Germanicus met een doorkijkje naar de kathedraal van Saintes. 

Annapoint aangekomen, Soms moesten we in z’n 1^e versnelling naar boven. In Saintes drinken we om 9.15 al thee en Wiel cola. -Er is best veel te vertellen van Saintes, maar dan kom ik nooit meer in bed.- We maken wat foto’s en dan gaat het fout. In plaats van goed te lezen slaan we de verkeerde weg in en het kost ons weer 5 km. extra voor we de goede weg terug gevonden hebben. Geen nood, kunnen we best hebben, zijn nog steeds fit na deze eerste 32 km.

De zon scheen al vroeg vanmorgen, maar de keiharde wind, die we voor de verandering eens een dag in de rug hebben, maakt het nog steeds kil. Voor Thezac zien we een Vlaamse gaai vlak bij ons landen. Hij wacht niet tot ik mijn fototoestel heb gepakt dat was teveel gevraagd.  Tientallen vlinders. witte, gele en bruine met prachtige lijnen ze kruisen steeds ons pad. Maar…………, onze dag zou niet compleet zijn geweest als we rechtstreeks in Royan waren aangekomen. Ondanks dat we alles goed hebben gelezen en bekeken in het boekje, althans dat dachten we, presteren we het toch weer om 8 a 10 km. om te rijden. Nog niet zo erg, ware het niet dat we nu een stuk langs de D730 moeten rijden en dat vind ik altijd heel akelig. Die wegen zijn zo druk en die kun je beter vermijden. Nu konden we niet anders.

Om drie uur komen we aan in Royan. Ontmoeten twee andere fietsers. Zij nemen vandaag de boot, welke wij morgenvroeg eigenlijk zouden nemen. We kunnen dus kiezen om hier te slapen of met de boot naar de overzijde te gaan en daar een hotel te kiezen. De keuze is snel gemaakt. Op een tweede Scheveningen zitten we niet te wachten. Om kwart voor vier vertrekt de boot en we zijn ruim op tijd.

We ontmoeten op de boot een Hollands echtpaar op de motor, die op weg zijn naar Santiago en daar over 4 dagen hopen aan te komen. Wij doen er echt ietsje langer over.

 Aangezien de batterijen bijna leeg zijn moeten we in Le Verdon sur Mer direct een hotel zoeken. We vragen een oudere dame, die met de auto voor ons uit gaat rijden naar hotel Les Terrassen. De vrouw  rijdt weer weg en wij ontdekken dat alles is gesloten. Het zijn onze engelen die de dame weer terugsturen om te kijken of alles goed is met ons. Ze ziet ons nog steeds voor het hotel staan en gaat direct bellen. Binnen een kwartier is de eigenaresse er. Onze vrouwelijke engel heb ik bedankt met een paar stevige knuffels, want we hadden niet geweten wat te doen. We hebben een heerlijke kamer. Kan de was doen en buiten aan de lijn hangen. En veel was hadden we. Thuis wil je iedere dag iets schoons aan, maar hier dragen we de fietsbroeken rustig 3 dagen aan onze blote kont. Niet overal kan ik ze wassen en drogen. De wind en zon zetten hier hun beste beentje voor om het binnen twee uur droog te krijgen. Gelukkig had Wiel sterke handen om het zo goed mogelijk uit te knijpen.

Onderwijl wordt de computer in werking gesteld door Wiel, wat we voor die tijd niet voor elkaar kregen. Het kostte wel enige moeite. Geen woord Frans spreken is soms erg lastig en Fransen spreken meestal geen Engels, uitzonderingen daargelaten. De gastheer en vrouw zijn bijzonder vriendelijk. We krijgen de sleutel en blijven de enige gasten. Zijzelf wonen ergens anders.

De natuur was vandaag veel diverser dan tot nu toe. Meer druiventeelt, wat landbouw en veeteelt. Naarmate we verder van Saujon af rijden lijken de huisjes meer op haciënda’s. Ziet er mooi uit en ook wat verzorgder in de dorpen. Royan zelf kon ons echt niet bekoren. Het is een tweede Scheveningen. Het is weer een lang verhaal geworden en inmiddels  19.07 uur. Wiel is kijken of we ergens een hapje eten kunnen krijgen, terwijl ik zit te schrijven.

Hebben inmiddels eerst een heerlijke pizza gegeten, het enige wat hier open was in het dorp. Daarnaast een halve liter wijn gedronken, waarvan het meeste door de keel van Wiel is verdwenen en zijn hoofd triest op zijn buik hangt terwijl hij op bed  koffie zit te drinken. Dat was net teveel van het goede na een vermoeiende fietsdag. Hij bijna van de wereld en niets dringt meer tot hem door. Ik kan er alleen maar om lachen.  Op zulke momenten kan ik hem echt knuffelen, onschuldig als een pasgeboren baby. Desondanks vergeet hij niet toch nog even een paar trekken te nemen, hangend uit het raam, van dat vieze shaggie.

Gereden kilometers 88.52  in 9.30 uur. Gemiddelde snelheid  16.67 km.p. uur.

PS: Kreeg vandaag onderstaand bericht binnen van de heer Elbertse over de bisschoppenconferentie die in het Spaans aan de bisschop van Santiago is gestuurd: Geachte mevrouw Maus Sturmer, In de bijlage zoals afgesproken die brief die naar het secretariaat van de Spaanse Bisschoppenconferentie is gestuurd. Ik zal u op de hoogte houden van de reactie. Een eerste aanzet om te kijken hoe gereageerd wordt op een elektrische fiets in een later stadium kunnen we er dan ook andere categorieën bij gaan betrekken. Succes met de voortzetting van de tocht naar Santiago. Vriendelijke groeten, Bert Elbertse Vertaling: Geachte heer, mevrouw, In Nederland is recent enige publicitaire ophef ontstaan over pelgrims uit Nederland die met een fiets met elektromotor naar Santiago de Compostella reizen. Het gaat hier om pelgrims die de 2500 kilometer vanuit Nederland op de fiets afleggen. Bij de fietsen gaat het om een technisch hoogwaardige fiets die beschikt over een lichte elektromotor om het trappen iets te vergemakkelijken. Deze pelgrims zouden niet in aanmerking komen voor een Compostolaat. De fiets waarover de mogelijke verwarring is ontstaan is een elektrofiets. Deze beschikt over een zeer lichte motor die de fietser een kleine hulp aanbiedt om de zwaarte van het fietsen iets te verlichten. De fietser moet echter wel gewoon elke trapbeweging maken. Het gaat om een soort fiets die in Nederland inmiddels zeer is ingeburgerd, vooral bij een wat oudere groep. Onze vragen aan u zijn: Klopt het dat deze categorie fietser, ook na 2500 km vanuit Nederland, niet in aanmerking komt voor een Compostolaat? Als dit inderdaad het geval is, hoe zou, eventueel vanuit Nederland, een proces in gang worden gezet om fietsers die dit soort fietsen gebruiken, toch in aanmerking te laten komen voor een Compostolaat? Het gaat hier, zeker voor Nederland, om een te verwachten groeiende groep pelgrims.  Wij zien uit naar uw reactie. Hoogachtend, Secretariaat Rooms Katholieke Kerk in Nederland Bert Elbertse Hoofd Pers & Communicatie