Dag 25 en 26 08 en 09-06-2011 van Sorde-l’Abbaye naar St. Jean Pied de Port en 1e vrije dag

8 juni

Gisteravond werd ik na het eten steeds beroerder en rond half negen stond ik over te geven boven de wasbak. Of er nu iets niet goed was aan het pruimentoetje of mijn ijzersterke maag gewoon van streek was, weet ik niet. Ben het bed ingekropen, kreeg alles door Wiel nagedragen en binnen een half uur was ik onder zijl. Ik werd wakker uit een droom dat iemand was gestorven, terwijl ik haar nog pas had geschreven. Nu betekend dood niet altijd dood, maar een vernieuwing, dus zal het zeker  te maken hebben met mezelf en deze reis. Het regent weer, ziet er grijs uit, dus afwachten wat deze dag weer gaat brengen.

We zijn de deur nog niet uit of het plenst met bakken uit de hemel. Zelfs de capes voorkomen geen natte benen en voeten meer. Ben de hele morgen weer misselijk en het fietsen gaat zeer moeizaam. Bovendien zitten we aan het begin van de Pyreneeën en krijgen we vast een koekje te proeven van wat ons te wachten staat. Het is een zware dag.

Van Soede-l’Abbaye  rijden we naar Caresse Cassabar, Labastide Villefrance naar Camou Mixe. Hier rusten we en eten wat bij het kerkhof naast het dorpskerkje. Er staan hele oude pelgrimskruisjes. Van Camou naar St. Palais, waar op dat moment de zon even doorkomt. We drinken en eten op een terrasje. Nauwelijks weer op pad of het begint opnieuw met bakken uit de hemel te vallen. Het is echt capes aan en uit, de hele dag door.

Vanaf St. Palais gaat de tocht in een steile klim naar Stele de Gibraltaar. Hier kwamen vroeger 3 pelgrimsroutes bij elkaar, uit Tours, Vezelaar en le Puy, Vandaar onderstaand gedenkteken.

In Uhart Mixe moeten we de grote weg op. Hij is niet abnormaal druk en goed te rijden. Van het klimmen en dalen ben ik echt moe, mijn lijf is nog steeds niet in orde. Om de hoek is een kleine Auberge en we drinken er wat. De eigenaar ziet hoe koud en nat we zijn en brengt ons naar een warm lokaal om uit te rusten. Het liefste was ik hier blijven slapen. Het voelde er zo knus en fijn, maar de afspraak was doorrijden naar St. Jean Pied de Port. De weg wordt nog zwaarder met klimmen en de accu´s raken leeg. Op gegeven moment stoppen we bij een sorteerplaats van vuil, een soort RD 4. Hier mogen we de accu´s een uur opladen na toestemming van een man in een groen-geel pak, die de leiding heeft. Het gaat hier nogal vreemd toe. Er staan twee mannen in het hok te wachten, waar wij zitten. Zij houden de man die de leiding heeft in de gaten. Die helpt iedereen persoonlijk met uitladen. Bij ons komt dat alleen voor als je om hulp vraagt. Zodra de klanten echter weg zijn, rijdt een van de twee met een busje naar de man in het groen-gele pak en samen leggen ze allemaal bruikbare spullen en oud ijzer in het busje. Dat wordt achteraf natuurlijk verkocht en de winst delen ze.   

Mijn stemming is ver beneden nul, ben doodmoe, nat en koud. Wiel houdt de moed er in. Na een uur door kunnen rijden en het einddoel gehaald. Toch moet ik volgende keer beter naar mijn lichaam en gevoel luisteren en niet doorrijden als ik me niet in orde voel. 

In St. Jean Pied de Port wordt het nog anderhalf uur zoeken naar een betaalbare slaapplaats. We kunnen een kamer voor 1 nacht krijgen. Wiel had onderweg beloofd dat we hier twee dagen zouden uitrusten voor de ware slachting gaat beginnen. Het kan me niet eens meer schelen dat morgen alles weer naar beneden moet worden gedragen. Het is eten en letterlijk naar bed. Te moe om nog te schrijven. Het verhaal van de dag tevoren stond al klaar, heb ik nog snel geplaatst.

Gereden kilometers 68.52  In 9.30 uur. Gemiddelde snelheid  14.93 km.p. uur.

Vandaag 9 juni

Zijn vanmorgen naar de Citadel geklommen om onze toekomstige beulen te bekijken. Prachtig zijn de Pyreneeën om te zien, vooral omdat het weer ´t mooiste weer is dat men kan wensen. We genieten van de kleine straatjes. Tijdens het ontbijt kwam de eigenaar van de Gite ons vertellen dat we wel konden blijven op een 4 persoons kamer, dat wil zeggen dat er nog 2 slapers bij kunnen komen. We betalen dan maar 18 euro p.p. incl. ontbijt. Moeten wel 1 etage hoger verkassen. Geen probleem. Daarna alles uitgezocht wat we nog niet hebben gebruikt en naar huis straks op gaan sturen. Bij elkaar nog 2 a 3 kg. Dat zal zeker schelen in de bergen. Vanmiddag een uurtje gerust. Daarna nog wat gewandeld, gegeten en naar de kerk gelopen. Daar was net een mis bezig. Na de laatste zegen werden alle pelgrims naar voren geroepen. We moesten vertellen waar we vandaan kwamen. Daarna werd de zegen over ons uitgesproken. De koude rillingen liepen ons beiden over het lijf. Het was een bijzonder moment, waar iedere pelgrim naar Santiago van onder de indruk was.

St. Jean Pied de Porte vanaf de Citadel gezien met op de achtergrond onze beulen (Pyreneen)