Dag 10 24-05-2011 Van Etampes naar Orléans

Het is half zeven als ik wakker ben. Had een akelige droom, misschien wel voor verwerkingen uit mijn leven. Weet er niet goed raad mee en laat het maar gaan. Wiel zit al voor het open raam te piefen. Hij rookt echt nog niet minder, ook al heeft hij zich voorgenomen te stoppen. De lucht ziet er grauw uit vanmorgen. Niet erg, hoeven we ons eens even niet in te smeren en krijgt onze huid een beetje rust. We hebben goed geslapen. Omdat we gisteren zo laat binnen waren moesten we de wekker zetten om de accu’s om te steken voor op te laden. Rond 12 uur vannacht werd ik wakker en waren de eersten al vol. We zetten altijd eerst de minst lege accu’s op de stroom, zodat de anderen een volle nacht op kunnen laden. Een nieuwe dag, wat gaat hij ons weer brengen voor avontuur. In ieder geval eerst naar de bakker om ons ontbijt te halen. Want 20 euro voor twee broodjes en wat yoghurt is toch te gek voor woorden. Het is nog 80 km. naar Orléans. Zouden we het halen vandaag? Wie weet. Fijne dag allemaal. Zet dit vast op het blog, de rest volgt vanavond er onder.

Ja hoor, we hebben het gehaald, met maar 5 km. omrijden. Hadden meer interesse in het ontdekken van de supermarkt, dan op de weg. Eindelijk eens een fatsoenlijk bruin brood kopen en lekkere kaas erbij. Zal wel heel Hollands zijn, maar we vinden dat nog altijd het lekkerste. Het stokbrood komt ons echt de strot uit. Aan het ontbijt, de lunch of bij het diner, de Fransen kunnen niet zonder.

Maar laat ik bij het begin beginnen. In het Ibis hotel bekeek het personeel ons nogal minachtend. Zijn bepaald geen fietsers gewend. We waren niet bepaald van hun stand en dat lieten ze ook duidelijk blijken. Eerst naar de bakker gereden, weer alleen stokbrood. Zodra we op de fiets stappen komt het eerste zonnestraaltje tevoorschijn, terwijl voordien de hemel grijs zag. Het is fris en bijna de hele dag hebben we een trui en jack aan. 5 Km. verder in Ormoy la Riviere, zittend onder de appelbomen, eten we ons stokbrood met wat water. Ontmoeten een Fransman die terug gaat naar Parijs. Was in Italië begonnen met zijn trektocht en bijna thuis. Hij kwam van de camping, had nog geen brood gevonden, dus delen we een stuk met hem. Hij sprak ook nog wat Nederland s, had een jaar in Amsterdam gewoond. Gesterkt trekken we verder.

In Fontaine La Riviera stoppen we voor koffie. We besluiten 2 thee te nemen, Wiel vind de Franse koffie niet lekker. Veel te klein en te sterk. Er staat dat de koffie 1.25 kost, maar voor twee kopjes thee vraagt de man ons 5 euro. En dat voor een dorpscafé. We voelen ons knap genomen. Zelfs de cola is nog goedkoper.

Automobilisten in grote steden houden goed rekening met fietsers, terwijl in dorpen en op het platteland ze je kop er af willen rijden. Bv. Ik steek op de rotonde mijn hand naar links en toch gaat er nog een bijna over me heen naar rechts. We schrokken ons kapot en ik had even tijd nodig om bij te komen. Had zelfs geen tijd om een scheldwoord  naar zijn kop te gooien. (waar blijft mijn beschaafde opvoeding op zulke momenten?) De schrik zit er goed in en elke rotonde kijken we nu extra uit. Heb het al vaker gezegd. Frankrijk is een prachtig land, maar er moesten geen Fransen wonen. Uitzonderingen daargelaten.

In Mereville ontdekken we een prachtige wasplaats langs het riviertje de Juine. Er is veel te zien onderweg. We rijden door kleine dorpjes, over smalle wegen, waar nauwelijks een auto langs komt en genieten van kleur en geur om ons heen.

Moest ineens denken aan de boeken van Wil den Hollander. Wie kent het eerste deel niet, Boerin in Frankrijk? Zoals zij Frankrijk beschrijft rond 1946-‘47, vooral de kleine dorpjes, is er nog nauwelijks iets veranderd. De hoeves zijn nog steeds ommuurd, de honden gaan tekeer als gekken en je ziet geen kip buiten. Misschien gluren ze achter gordijntjes als wij, zoals vandaag in Epreux ons echte brood met lekkere kaas zitten te eten. Na 50 km. besluiten we wat te doen. Stoppen ergens onderweg in een klein dorp of doorrijden naar Orléans en daar twee nachten blijven. We kiezen voor het laatste. Zijn echt toe aan een  rustdag. De hele weg rijden we praktisch zonder fouten totdat we besluiten de Tomtom te gebruiken om een hotel te zoeken.  We hebben het geweten. Het ding brengt ons ruim 4 km. verder en nog steeds geen hotel. Wel komen we weer bij een autoweg uit. Zitten ver van het centrum verwijderd en nog steeds geen onderkomen gevonden. Worden ook nog de verkeerde kant uitgestuurd door een rijschoolhoudster. Uiteindelijk belanden we met hulp van een fietser in het centrum en vinden vlakbij een hotelletje. Heel oud, maar schoon en 2 minuten van het centrum. Redelijk in prijs en goed uit te houden voor twee nachten. Ik zit voor het open raam te schrijven, terwijl Wiel zijn ogen al zijn dichtgevallen. Lieve mensen, bedankt voor alle berichtjes op ons blog en op de mail. We genieten ervan en kijken steeds als eerste naar de post. Morgen een rustdag en genieten. Ons lichaam weer even op orde laten komen, want hier en daar ontstonden de laatste dagen toch wat pijntjes op zitvlak, knieën en op mijn verbrande neus en benen. Zelfs mijn oren zitten vol met korstjes. Ik benijd Wiel  die veel minder pijn heeft aan rug (door al die verschillende bedden) en knieën.

Gereden km. 92.03 gemiddelde snelheid 16.12 km. per uur in 9 uur incl. rust- en zoektijden. Want om niet meer te verdwalen stoppen we nu bij elke belangrijke kruisingen om het boekje na te lezen.

PS.Helaas nog steeds geen oplossing gevonden voor ontbrekende streepjes en andere tekens die op namen horen. Met de alttoets werkt het niet op dit computertje. Onze excuses hiervoor.