Dag vier 18/05/2011 Van Mons naar Cambrai

In de jeugdherberg zitten de ramen op onze kamer heel hoog, maar de dag begint zo te zien alweer grauw en troosteloos.  Echter tegen 9 uur, tijdens het ontbijt, verschijnt een stralende zon, die ons niet meer in de steek laat. Zo ook de wind, al is die ietsje minder dan gisteren.

Pas laat vertrokken, 9.45 uur. In Borinage kaarsjes gebrand voor iedereen. Daarna op zoek  gegaan naar een rijwielzaak in Quarantein. Mijn handschoentjes hadden het begeven en de pijn in de muis van mijn handen werd steeds erger. De rijwielhandelaars, vader en zoon, wilden eerst onze fietsen bekijken. Hadden nog geen elektrische fiets gezien. Om 11.56 passeren we de Franse grens.

Rond 12.30 komen we aan in Valenciennes. Tot nu toe  komen we aardig aan de kilometers, zoals uitgeteld. Na de koffie gaat het mis. We komen met geen mogelijkheid op de goede weg naar Farmars. Zowel de mensen als de tomtom laten ons finaal in de steek. Hij brengt ons wel naar de straat met die naam, maar niet naar de plaats Farmars. Inmiddels al meer dan 5 km. rondgereden voor we een politieagent ontmoeten die wel de weg weet. Dan gaat het vlug genoeg op weg naar  Cambrai. Het stuk tot Valenciennes is vlak en heerlijk rijden, Van Valenciennes naar Cambrai is weer erger dan de Limburgse heuvels. Ach ja, waarom zouden we het onszelf makkelijk maken door thuis te blijven?

Het vrouwelijke probleem  onderweg is je behoefte doen. Mannen gaan tegen een heg of boom staan. ik moest gisteren op een heel druk punt zo nodig plassen dat ik Wiel gewoon naast de fiets heb gezet en ben gaan zitten. Of de automobilisten nu iets konden zien of niet, het maakte me niets meer uit. Erger was het met de grote behoefte. Uiteindelijk bij de sluizen een plek gevonden. Met veel moeite, hangend aan een leuning  door de knieen om dan 500 meter verder fietsend tot de ontdekking te komen dat daar voor het eerst die dag een restaurantje was met een toilet.  Ook vandaag is het weer prijs. Langs de weg, achter een bosje door de knieen, is bepaald geen pretje. Ik benijd Wiel die prompt iedere morgen voor het douchen op een luxe toilet kan zitten.

Rond 17.00 uur komen we aan in Cambrai. Eerst stempels gehaald bij de VVV en naar kamers gevraagd. Ze bellen voor een kamer, vlak bij het station. Dan blijkt dat we weer naar twee hoog moeten klimmen in een oud gebouw. Het is niet te doen met al die bagage, dat hebben we gisteren in de jeugdherberg al ervaren. We besluiten om verder te zoeken. Na een uur nog niets gevonden. Ineens hoort Wiel een schreeuw achter zich. Hij was mijn jas verloren, waar al mijn papieren en geld in zaten. Je ziet, we hebben toch wel veel engeltjes op onze schouders zitten. De jas opgepakt en na anderhalf uur zoeken ook een prachtige kamer gevonden, speciaal voor fietsers, die hier een gratis ontbijt krijgen. Weliswaar iets duurder als de eerste, maar veel en veel netter.

Rond half zeven gaan we op een terrasje zitten. We zien dat andere mensen frieten met stokbrood halen aan de frietkraam aan de overzijde en die op het terrasje opeten. Dus wij hetzelfde gedaan. Een half stokbrood belegd met kaas, ham een dikke wordt en daarover een volle lading frieten, voor 2 personen, voor 11 euro. Duurdere kamer, iets goedkoper eten. Wiel had ondertussen 2 Leffes besteld en nu zit ik te typen met een heel licht hoofd. Hopelijk zonder al te veel fouten.

P.S. Dat ik geen tekentjes krijg op letters of streepjes e.d. komt omdat op dit computertje Office 7 opstaat en wij hier niet meer overweg kunnen. Sorry.

Gereden kilometers 80.65 gereden uren inclusief rustpauzes en zoeken 7.15 uur Gemiddelde snelheid 14.96.