Nog elf dagen te gaan. Het wordt spannend en langzaamaan beginnen wat zenuwen toe te slaan. De route die wij rijden is door Wiel helemaal uitgestippeld. De tomtom opgeladen en de kleine computer, geleend van zijn kleinzoon, zo ver klaargemaakt dat we onderweg alles op kunnen schrijven en bij een webwinkel alleen maar op het blog hoeven zetten. Natuurlijk moeten we die webwinkels ook nog vinden onderweg.
Vanavond komen mijn dochters om samen alles door te spreken. Het was toch nodig om dit te regelen, dus waarom niet nu. Uiteindelijk zijn we mensen van alledag en er kan altijd onverhoopt iets gebeuren, al ga ik daar niet vanuit.
Het moeilijkste om aan te schaffen zijn de lichtgewicht slaapzakken. Tegenwoordig allemaal mummies. We hebben gepast en ik word er gek in. Kan nauwelijks mijn benen bewegen.Normale slaapzakken in lichtgewicht hebben toch nog een gewicht van 800 gram welk eigenlijk iets te zwaar is, al zal er niets anders opzitten onderweg.
Van de bisschoppen helaas nog steeds niets gehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten